پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 399-406 (8) اصل مقاله (861.82 K)

¹مرضیه پورصالحی نویده ؛ ²احمدرضا متین‌فر

¹استادیار، گروه روان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق، تهران، ایران

²استادیار گروه فناوری، دانشگاه امام حسین(ع)، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر معرفی چهارچوب نظری هوش‌دیجیتالی بود. هوش‌دیجیتالی مجموعۀ کاملی از شایستگی‌های دیجیتالی است که برای پیشرفت در انقلاب‌صنعتی‌چهارم موردنیاز است. صلاحیت اساسی هوش‌دیجیتالی، شهروندی دیجتال است که افراد را قادر می‌سازد از فناوری به‌طور ایمن، مسئولانه و به روشی اخلاقی استفاده کنند.این مجموعۀ جامع از صلاحیت‌های دیجیتالی، ریشه در ارزش‌های اخلاقی همگانی دارد تا از افراد برای استفاده، کنترل و ایجاد فناوری برای پیشبرد بشریت استفاده کنند. هوش دیجیتالی قصد دارد با تهیۀ نسخه‌ای جهانی برای مهار فناوری برای آیندۀ مشترک در طی انقلاب صنعتی چهارم، نیازهای سیستم‌های آموزشی، صنایع و دولت‌ها را پوشش دهد. هوش-دیجیتالی دربرگیرنده 8 حوزه با عنوان 1)هویت دیجیتالی؛ 2)مصرف دیجیتالی؛ 3)ایمنی دیجیتالی؛ 4)امنیت دیجیتالی؛ 5)هوش‌هیجانی دیجیتالی؛ 6)ارتباط دیجیتالی؛ 7)سواد دیجیتالی و 8)حقوق دیجیتالی است. مهارت های دیجیتالی ماهیتی متوالی و شرطی دارند به این معنا که آن‌ها بر یکدیگر بنا نهاده می‌شوند. هوش‌دیجیتالی، افراد را قادر به تعامل موفقیت‌آمیز در زیست‌بوم دیجیتالی نموده و حل مسائل مورد نیاز در محیط‌های مجازی را ممکن می سازد. برای تبدیل‌شدن افراد به شهروندان دیجیتال خردمند، شایسته و آمادۀ آینده که با موفقیت از فناوری استفاده نمایند، توجه به هوش‌دیجیتالی از ضروریات است.

هوش؛ هوش‌ دیجیتالی؛ سواد رسانه؛ مهارت دیجیتالی؛ شایستگی دیجیتالی