| بررسی قانونگذاری هوش مصنوعی در جهان و ایران با تکیه بر مدل چند ذینفعی جهانی |
| کد مقاله : 1020-CYSP2023 (R1) |
| نویسندگان: |
|
علیرضا فخررحیمی * گروه اموزشی مدیریت فضای سایبر دانشکده امینی ملی دانشگاه عالی دفاع ملی |
| چکیده مقاله: |
| قانونگذاری هوش مصنوعی در کشور جمهوری اسلامی ایران ضروری است تا بهره‌برداری امن و اخلاقی از این فناوری را تضمین کند. هوش مصنوعی، با آثاری نظیر تأثیر بر اشتغال، اقتصاد، و امنیت مخاطبین اجتماعی، نیازمند استانداردها و مقرراتی است که مانع مشکلات احتمالی ناشی از استفاده ناصواب از آن شود. قوانین باید حریم خصوصی شهروندان، انسان‌مندی هوش مصنوعی و پیشگیری از تبعیض‌های اجتماعی را در بر داشته باشند. با توجه به اهمیت آموزش، تحقیقات و ایجاد همکاری‌های بین‌المللی، کشور باید برنامه‌ریزی و ارتقاء نیروهای متخصص در این حوزه را به‌عنوان اولویت مدنظر قرار دهد. توسعه فناوری هوش مصنوعی می‌تواند در مواجهه با چالش‌های جامعه مؤثر باشد، اما نیازمند قوانین محافظتی و همکاری بین‌المللی است. فقدان قوانین و مقررات مناسب برای هوش مصنوعی می‌تواند به تأثیرات منفی و پیش‌بینی نشده این فناوری در جامعه منجر شود. تاثیرات اصلی این فقدان قانون به صورت هایی نظیر عدم حمایت از حقوق شهروندان،عدم اطمینان در استفاده از هوش مصنوعی، تأثیرات اجتماعی و اقتصادی ناخواسته، عدم کنترل مسئولیت‌ها، نقض اخلاقیات، و سایر موارد ، بروز خواهد کرد |
| کلیدواژه ها: |
| هوش مصنوعی، قانونگذاری، مقررات، حاکمیت |
| وضعیت : مقاله برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |
