پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 765-778 (14) اصل مقاله (989.59 K)

¹ابوالفضل امامی میبدی ؛ ²مجتبی شیخی ده آبادی؛ ³مصطفی میرزائی فیروزآبادی

¹دانش‌آموخته حوزه و دکترای فقه سیاسی و روابط بین‌الملل، جامعة المصطفی (ص)، قم

²طلبه حوزه علمیه و دکترای علوم اقتصادی از موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم

³دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش برنامه‌ریزی درسی، دانشگاه پیام‌ نور، تفت

همانگونه که برای برآوردن نیاز بدن به آهن، نمی‌توان نبشی را گاز زد، برای نیازهای روان نیز، «جامه پیام» باید با دستگاه گوارش و پردازش روان سازگار باشد. از آنجا که شناخت لایه‌ها و ویژگی‌های انسان و جامعه، فراتر از توان اندیشه و دانش اندک ما است، باید روش فقهی را برای دستیابی به آن برگزید. فقه، ریشه همرسانی دیدپایه را به کژی‌های یهود برمی‌گرداند و بازپخش امروزی آن در اینستاگرام را به ما هشدار می‌دهد. فقه، همچنین «الگوی تراز جامه پیام» را، کاربست متوازن هر پنج لایه «عقل، فکر، قلب، حس و عضو» انسان و هر «پنج حسّ» لایه عضو می‌داند؛ چیزهایی که در «رفتار اسلامی و مخلصانه» یافت می‌شود. دستاورد این نوشته، آشکارسازی «تباهگری پنهان همرسانی دیدپایه» است که به «مهجوریت و هذیان‌پنداری قرآن» و دگرگونی ذائقه همرسانی، از واژه‌پایگی و خودآگاهی به ناخودآگاه‌سالاری می‌انجامد. از‌این‌‌رو باید در سامانه همرسانی تراز، افزون بر گسترش «رفتارپایگی» در جامعه، در ساماندهی شبکه‌های اجتماعی ملی نیز، از دیدپایگی جلوگیری کرد و توازن عناصر حسی را در جامه پیام سامان بخشید.

فقه ارتباطات؛ قالب پیام؛ جامه‌شناسی اینستاگرام؛ رسانه دیداری؛ گناه نگاه؛ رفتار مخلصانه