پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 551-566 (16) اصل مقاله (902.34 K)

¹محمد امینی ؛ ²محمود رستگاری؛ ²سعید نصر

¹دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه اصفهان، ایران

²دانش‌آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه اصفهان، ایران

مالکیت از مفاهیم فقهی – حقوقی با سابقه‌ای است که مردم با آن آشنا بوده و متعلق آن را بیشتر اشیاء مادی تصور می‌کنند و وقتی با لفظ مالک مواجه می‌شوند، بی‌درنگ این لفظ را برای انسان معتبر می‌دانند. ولی به مرور زمان و فرض یا اعطای شخصیت به بعضی از عناوین یا نهادها، وصف ملکیت و مالک شدن برای آن‌ها نیز معقول شناخته شد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و فناوری‌های ارتباطات، برنامه‌ها و ابزارهای نوینی ظهور یافته که از جمله‌ی آنها، هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IOT) می‌باشد. براین‌اساس پرسش اصلی در تحقیق حاضر آن است که آیا می‌توان هوش مصنوعی و اینترنت اشیا را مالک داده‌هایشان دانست؟ در این خصوص آیا میان ایندو تفاوت وجود دارد؟ نگارندگان با روش توصیفی – تحلیل و تدقیق در پژوهش‌های انجام شده و قوانین موجود به این مهم دست یافتند که در هوش مصنوعی با وجود وصف خودمختاری و امکان اعطای شخصیت، می‌توان آن را مالک آفرینه‌های ایجادی‌اش دانست، ولی در اینترنت اشیا، مالک داده‌های ارسالی از سوی شیئ، همان برنامه نویس، طراح و کنترل کننده‌ای است که این اطلاعات مستقیماً برای او فرستاده می‌شود.

اینرنت اشیا؛ شخصیت؛ مالک (مالکیت)؛ وصف خودمختاری؛ هوش مصنوعی