پذیرفته شده برای پوستر ، صفحه 321-330 (10) اصل مقاله (846.24 K)

¹محسن نادری ؛ ²علی اکبر ایزدی فرد؛ ³محمد مهدی زارعی

¹دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه مازندران

²عضو هیئت علمی و استاد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه مازندران

³عضو هیئت علمی و استادیار فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه مازندران

قوانین جزایی جامعه ایران به‌لحاظ محتوایی برگرفته از فقه و حقوق اسلامی است. برای برخی از جرایم و گناهان در فقه و حقوق اسلامی توسط شارع مجازات معینی تعیین شده است که باید عیناً همان حکم توسط محکمه اجرا شود. در مقابل نسبت به برخی از موارد شارع مجازات معینی را تعیین نکرده است. یکی از این موارد اعانت بر اثم است. اعانت بر اثم حرام است و هر آنچه که حرام بوده و قابلیت مجازات دنیوی را داشته باشد محکمه می‌تواند مجازات تعزیری را برای آن در نظر بگیرد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و مراجعه به کتب فقهی و آراءفقها، همراه با توجیه، تبیین و استدلال و استنتاج است.
مستنداتی برای حرمت اعانت بر اثم توسط فقها مطرح شده است. بررسی این مستندات و تعمیم آن نسبت به فضای مجازی این امکان که بتوان جرایم مرتبط با اعانت بر اثم را در فضای سایبری جرم‌انگاری کرد را فراهم می کند. خلاصه این که با استدلال و تبیین این مستندات حرمت اعانت بر اثم اعم از فضای حقیقی و فضای مجازی اثبات می شود و با توجه به حکم حرمت محاکم قضایی می‌توانند از جنبه تعزیری مجازات متناسبی را برای موارد مختلف اعمال کنند.

اعانت بر اثم؛ مستندات؛ فضای مجازی؛ فضای حقیقی؛ امکان مجازات