پذیرفته شده برای ارائه شفاهی ، صفحه 225-232 (8) اصل مقاله (889.32 K)

محمدحسن احمدی

دانشیار دانشکده الهیات دانشکدگان فارابی دانشگاه تهران

پژوهشهای بسیاری است که در آن ها، پژوهشگر نسبت به مبانی و پیش فرض ها- یی که چه بسا خود به صورت مستقیم یا غیرمستقیم(با اتکا به مبانی دیگران) آن ها را مفروض گرفته- بی توجه است. از سوی دیگر، متغیرهای به کارگرفته شده در تحلیل متون، بر اساس استاندارد خاصی تعیین نمی شوند. تحلیلهای کمی هم که به مدد فراوری شدن متون، شیوع پیدا کرده است. این همه، گویای آن است که لازم است پیشنهاد طراحی الگوریتمی داده شود تا همواره به روزرسانی شده و در پیشخوان پژوهش ها قرار گیرند. روشن است که نه حافظه عادی پژوهشگر مجال این فرآیند به روزرسانی را دارد و نه اساسا حجم پژوهش های کنونی، اجازه پرداختن به این حوزه گسترده از مبانی و متغیرها را می دهد.این پژوهش بر آن است تا به مدد هوش مصنوعی و با وجود آسیب پژوهش های جاری از جهت عدم جامعیت نسبت به ابعاد موضوع، به تدوین الگوریتمی در این خصوص دست یازد تا نتایج پژوهش های مبتنی بر استدلال های متنی، به الگوی معیار نزدیک تر شود.

هوش مصنوعی؛ پیش‌فرض؛ روش تحقیق؛ حافظه؛ الگوریتم استدلال